Mijn opa was een oude wijze man, natuurlijk met alle grappige en niet altijd grappige nukken van een oude wijze man.

Tel uw zegeningen, zei hij altijd.

Op de dag dat hij stierf deed hij dit als een van de laatste dingen. Hij wees zijn kinderen, mijn vader en zijn broers en zussen, aan van jong naar oud. “Maak geen ruzie over spullen en geld jongens” dit was zijn wens en zijn boodschap. Tel je zegeningen.

Oftewel geniet van wat er is.

Natuurlijk is het de wens van iedere ouder, dat de kinderen geen heibel maken over geld of nalatenschap wanneer je overlijdt. Dat ze elkaar steunen en er voor elkaar zijn.

“Écht genieten van wat er is, hoe vaak doe je dat?”

Écht genieten van wat er is, hoe vaak doe je dat? Hoe vaak sta jij stil bij wat je allemaal gegund is? Sta jij dagelijks stil bij wat je gegeven is en is het dan ook echt van jou?

Of ben je druk met het ritme van de dag, balanceren van werk, kinderen, school, hobby’s van kinderen, eigen hobby’s, familie, vrienden en OJA! je geliefde.

Voor je het weet word je geleefd door je ritme van de dag en sta je weer in de rij bij de kassa voor je kerstboodschappen.

Het gevaar bestaat dat je verzandt in dit ritme. Je mag het ook sleur noemen.. voor je het weet zie je alleen nog de stomme dingen.

De vuile was die oneindig lijkt, de vaat die zich maar op blíjft stapelen, de rommel in huis (helaas, magische kaboutertjes bestaan echt alleen op netflix..), de rijen bij de supermarkt, de baby die -ondanks die groeispurt- schijnbaar kan leven van de lucht en daarbij slapen echt een overbodige luxe vindt..

De treinen die niet op tijd rijden, de files in de ochtend, het gekibbel tussen de kids, het gedoe met je lief over de sokken naast de wasmand en die vuilniszakken die jammer genoeg niet vanzelf naar de straat lopen, je leuke maar drukke baan waar je mailbox overloopt en waar de werkdruk alleen maar toe lijkt te nemen.. zodanig dat het leuke er wel een beetje vanaf gegaan is.

Bij het opnoemen van al deze dingen voel ik de energie uit mijn lijf sijpelen. Het kan ook anders. Want al deze dingen hebben ook een positieve kant, een gezegende kant, om maar even in opa’s taal te blijven.

De vuile was, gelukkig hebben we een wasmachine en geld om kleding te kopen. De vuile vaat, wat fijn, er is eten om vuile vaat mee te maken. De rommel in huis, je huis, je hebt een huis, een dak boven je hoofd. En oja, netflix YEAH. Ook dat.

De lange rijen bij de supermarkt, wat is het prachtig dat we gewoon naar een volgeladen winkel kunnen gaan om onze boodschappen te doen. We hoeven het niet zelf te verbouwen, te rooien en te verwerken, dat wordt allemaal voor ons gedaan. (nee dit is niet een verkapte Yeeha voor de boeren, al verdienen die wel een Yeeha, maar dat is een beetje off topic.)

Die baby, wauw een zegening op zich. De treinen die niet op tijd rijden.. je zult het maar moeten fietsen of lopen. De files, idem, met een lekker radiootje met je favoriete zender, kan dat ook best aangenaam zijn. Het gekibbel tussen de kids, ze zijn in iedergeval on speaking terms, zegening 😉.

De sokken naast de wasmand en de vuilniszakken zonder pootjes, wat fijn er is ruimte om het nog fijner te maken tussen jullie!

Je mega drukke baan, wat knap van je dat je dit allemaal weet te bolwerken en dan al die andere dingen er ook bij weet om-te-denken!

“Tja, laten we het nu niet bagatelliseren.

Het is soms gewoon allemaal even heel stom.”